ടോസ്

ഏതോ പുരാതനഗ്രഹത്തിൽ
രണ്ടുപേർ ടോസ് ചെയ്യുന്ന
നാണയത്തിന്റെ
ആകാംക്ഷമുറ്റിയ
ആയുസ്സിനെ...
അപഹരിച്ചോടിപ്പോകുന്ന
വെളുത്തകുതിരയെ...
ഒരമ്പിന്റെ മുനമ്പിലേക്ക്
ആവാഹിച്ചെടുക്കുന്ന
ഭ്രാന്തനായ
നായാടിയെ...
ഒറ്റനോട്ടം
കൊണ്ടപ്രത്യക്ഷമാക്കുന്ന
നാടോടിയായൊരു
മായാജാലക്കാരനെ...
അതിനെ അവരെയൊക്കെ
അവിടെത്തന്നെ
സ്തംഭിപ്പിച്ചുനിർത്തി,

ഹെഡ് / ടെയിൽ
എന്ന നിന്റെചോദ്യത്തിലെ
കുത്തുംകോമയും
മാറ്റിയും തിരിച്ചുമിടുന്ന
കളി മതിയാക്കി,

എത്ര സഞ്ചാരിയായ
നദിയാണു നീ,
അത്ര വേരാഴമുള്ള
മരമാണു ഞാൻ..
എന്നൊരുത്തരത്തിൽ
ഭൂമിയിലെ സകലജീവജാലങ്ങളുടെ
സകലകുഞ്ഞുങ്ങളെയും
ഒന്നിച്ചുറക്കാൻ
ഒരു താരാട്ടുജപിച്ചിട്ട്,

നിന്നെയും എന്നെയും
ആ നാണയത്തിന്റെ
രണ്ടുമുഖങ്ങളിലൊട്ടിച്ചുവച്ച്
അതിനെ അങ്ങനെതന്നെയുപേക്ഷിച്ച്...
മോചിപ്പിച്ച്...
നിന്റെ പൂന്തോട്ടത്തിന്റെതാക്കോൽ
ഒഴിഞ്ഞതൊട്ടിലിലിട്ട്
കടന്നുകളയുകയാണ് ഞാൻ.
നമ്മളിനി കാണുകയേയില്ല.